Duygusal güzel bir kitap, oldukça akıcı, kısa.. Biraz sonu tahmin edilebilir bir hikaye olması kitabı basitleştirmiş... Giriş ilgi çekici, ölümü tasviri ve gözlemleri ben bunu hiç düşünmemiştim dedirten cinsten... Gelişme alışılageldik cinsten... Sonuç ise yarım kalmış, tam olmamış hissi uyandırıyor... Çok sevdiğim bir paragrafı paylaşmak isterim: "Kader değil, hayat! Müspet yahut menfi herşey, hayatın kendindendir. Kader, zannıma lügatlarda ki en lüzumsuz kelime ama nedense herkes pek sever. Boynu bükük, tevekküle zorlayan bir yanı vardır. Biz de hayat deyip geçeceğimize, kaderimize yanmayı tercih ederiz." Sayfa 133

Çok güzel bir klasik. Durgun dili, akıcılığı ile su gibi akıp bitiyor.. Hakikaten aşkı yeni öğrenenler için sabır, azim ve umut öğretisi...

Sıkıcı değil diyemem ama Türkçemize aşık bu değerli şahsiyetin kitabını okumakta, gençlerimize okumakta fayda var.

Can Dündar yazılarını hep severim aslında, bu kitapta ama ilgimi çeken sadece birkaç hikaye oldu... Ilk çıktığında 20 TL den almıştım şu sıralar 5 TL den satılıyormuş, içim acıdı... Bir yerden bir yere giderken otobüste kısa kısa okunabilecek bir kitap... Otobüsle yolculuk yapmıyorsanız okumasanızda olur..

Beğenmedim, sıkıldım yarım bıraktım hatta...

Acemi bir yazar, acemi bir deneme.. Okunmasa da olur...

Alışılmışın dışında bir kitap... Fikir güzel ama kitabı okumaya başlamamın 15. Dakikasında kendimi Brooklyn köprüsünden atlamış bulduğum, verdiğim paraya yazık oldu dediğim kitaptır...