Yusuf Atılgan'ın okuduğum ilk kitabı. Aylak Adam'a başlamış 15-20 sayfa okuyup bırakmış biri olarak bu kitabı çok beğendiğimi belirteyim. Ancak bu kitaba en başından bir şans verme felsefesiyle yola çıktığımdan (Aylak Adam'a bu şansı vermemiştim:)) yavaş yavaş, koptuğum yerlerden geriye dönerek okudum ve pişman da olmadım. Çünkü hızlıca okunarak anlaşılabilecek bir kitap değil. Yazar baş kahramanın zihnini yazdığı için kitabında, bir an şimdiki zamanı aktarırken hiç bir işaret vermeden geçmişteki bir olayı anlatmaya başlıyabiliyor. Geçmişi yada bir olaya ait düşüncelerini aktarırken yarıda kesip şimdiki zamana dönebiliyor. Bu geçişlerde biraz vakit harcanıp nereden nereye geçildiği anlaşılmaya çalışılırsa çok keyifli bir roman çıkıyor ortaya. Aksi takdirde hiç birşey anlaşılmayacağından beş para etmez hissi uyandırabilir.

Serinin son kitabında yazar tüm hikayeyi çok güzel bağlamış. Gerçekten harika bir son olmuş. Önceki kitapları okurken ortalama bir seri diye düşünürken, son kitapla birlikte iyi ki okmuşum dedim. Çok çok güzeldi.

Son zamanlarda okuduğum en etkileyici kitaptı. Dili akıcı, konusu sürükleyiciydi. Yazar karakterleri çok başarılı bir şekilde kurgulamış olmalı ki her karakteri kolayca benimsedim. Her karakterin hislerini paylaşır buldum kendimi okurken. Hatta onların yaptıklarını yaptım bazen. Tabi bu, dönemi anlatmadaki başarısından da ileri geliyor yazarın. Hikaye bir bütün olarak beni içine çekti özetle. Çevirisini de gayet başarılı buldum.

Üçüncü kitabın heyecan miktarı ikinci kitaba göre biraz düşüktü.