Suzanne Collins'in kitaplarını ve anlatım tarzını seviyorum,fakat bunda eksik birşeyler vardı.Dört gözle aksiyon sahnelerinin gelmesini bekledim,ya da ne bileyim Katniss Jennifer Lawrance gibi atar yapsın ben de mutlu olayım,ama kitabı okurken yer yer o kadar sıkıldım ki,biri kitabın kapağını bu yaptı da kendi birşeyler mi saçmaladı demekten kendimi alamadım.Katniss bir aşk üçgeninin içinde kalıyor,onu mu seçsem bunu mu yapıyor.Sonra ergence tasvirler yapılıyor ve işin içine bol bol drama katılıyor.Yazarın bayan olmasından dolayı dramın bol olmasını anlayabilirim peki,ama ilk seride o kadar güzel bir orijinal fikir vardı ki bu kitabı 'popüleriteden faydalanıp daha fazla gelir elde etme' tarzında bir kitap olarak kabul etmek istemedim.Ayrıyeten kitabın sözde aksiyon kısımları çeyrek asır oyunları da çokça vasattı.Kitabın sevdiğim bir yer varsa orası da sonuydu o kadar.Ben bu kitaba serinin devamı olmasaydı 7 vermezdim,onu da demiş olayım.

Ben şahsen bir hikaye anlatılırken flashback yapılmasından ve bölüm bölüm böyle gitmesinden çok hoşlanıyorum.Nedir Flashback? Arrow izleyenleriniz varsa daha iyi anlayacaktır,hikaye işlenirken yer yer geçmişteki hikayeye yer verir,hikayeyi bir güncelden getirir bir de geçmişten getirir ve güzelce bağlayıp bizim beğenimize sunar.Sarah Jio gerçekten bunu güzelce başarmış.Kendi içerisinde kitabın gizemli yerleri vardı ve hepsi güzelce çözüldü hatta bazen o kadar gereksiz ayrıntılardan bile güzel sahneler canlandırdı,bu yüzden kitap her ne kadar pembe dizi havasında aşırı duygusal gitse de ve yer yer annelik duygularım olmadığı için empati yapamasam da çok beğendim,nadirdir gönül rahatlığıyla 10 verdim.Okumanızı öneriyorum.

Başlangıç olarak kitabı çok sevmiştim.Stresli dönemimde bir hayli rahatlamama sebep oldu.'Ignorance is a bliss' diye bir söz var,umursamazlık büyük bir nimet;kitap temeli itibariyle bunu anlatmaya çalışıyor,ama dikkat edin çalışıyor dedim.Çünkü bunu yaparken şu konuda bu konuda şöyle böyle 'siktir et' deyin derken o kadar çok sıkıyor ki tamam anladık sadede gel artık,ve ya hep aynı şeyleri tekrar ediyorsun.Hindistana gidip nirvanaya varmış olabilirsin de kırk yıllık ellerini başının arkasında bağlayarak oturmaya yok şöyle duruş pozisyonu deyip bu bir rehabilitasyon tarzıdır,chi'yi şuralarda toplar böyle olur dersen kızarım ben sana.Kitap 190 sayfa olacağına 30 sayfa olsaymış ama öz olsaymış keşke,okumayın rica ediyorum.