ikinci okuyuşum.ilk okuyuşum orhan pamuk'la tanışmamızdı aynı zamanda.her iki okuyuşumda da aynı şeyi yaşadım hızlı bir giriş yapan ortalarına doğru beni sikmaya başlayan fakat son kısımlara doğru da soluksuz okutan.yer yer kara ki romaninin tadini vermiş ama onun kadar da yoğun değil yine de. okuyunuz efendim.

"tanrım eğer bana bu mutluluğu bağışlasaydın bütün yaşamım bitmeyen bir dua olacaktı"

bir solukta okunan, yazarın yara bantlarını size şöyle göz ucuyla gösterdiği yine de onu açıp altındaki yaraları açık açık gostermekten çekindiğini hissettirdiği, iç dökmeli kitap şeysi.

mustafa kutlu.hep.hep ve daha çok.