Osmanlı Devleti padişahlarından Orhan Gazi'nin biyografisi niteliğindeki bu kitapta Osmanlı Devleti'nin "Beylikten Devlete" geçişi anlatılıyor. Fetihler sırasında ila-yı kelimetullah davasıyla hareket ediliyor. Osmanlı Devleti kuruluş dönemine ait bilgilerimizin az olması nedeniyle arada boşluklar var. Bu boşluklar rivayetlere ve yabancı tarihçilerin görüşlerinin yorumlanmasıyla doldurulmaya çalışılmış.

Kitaba bu aralar hafif kitap okumaya ihtiyacım olduğundan ve serinin de popüler olmasına güvenerek beni yormayacağını düşündüğüm için başladım. Malesef yanıldım! :) İçsel sorgulamalarla başbaşa bırakıyor yazar. İlk bölümlerde bu sorgulama daha yoğun bir şekilde hissediliyor. Sık sık kitabı bırakıp kendinizi sorgularken bulabilirsiniz:) Kitapta aslında birçok konu var ama "farkındalık" ve "deneyim" konuları diğerlerine göre daha baskın. Fazla karakterler olan kitapları okurken zorlandığım halde Fi'nin yerli roman olmasının avantajıyla zorluk çekmedim. Fi'nin farklı bir tarzı var. Bu da sonuçları önceden söyleyerek olayları daha da merak ettiriyor yazar. Başlarda hoşlanmasamda ilerledikçe sevdim. :) Kitapta hoşlanmadığım iki özellik var. Cinsellik ve insanlara "Tanrı" özelliklerinin yakıştırılması rahatsız ediciydi. Ama kitaba bütün olarak bakarsak beğendim. İncelememe Can Manay karakterinden nefret ettiğimi söyleyerek bitirmek istiyorum okurken sinirlerimi oldukça bozdu. :)

İlk Orhan Pamuk kitabım :) Kurgusu genel olarak Sigmund Freud'un Oidipus Kompleksi üzerine kurulmuş. Kitap Sophokles'in "Kral Oidipus" ve Firdevsi'nin "Rüstem ile Sührab" efsaneleriyle, doğu-batı kültürünün karşılaştırılması şeklinde ilerliyor. Baba-oğul ilişkisi, İstanbul'un hızla büyümesi, kuyuculuk mesleğinin zamanla yok olması, uzak-yakın tarihten örnekler gibi konularla dolu dolu bir kitap olmuş keyifle okudum. Okurken durup uzun uzun düşündürüyor yazar. Yalnız belirtmeden geçemeyeceğim ve okurken beni rahatsız eden bir durum var, yazarın yoğun bir şekilde "bazan" kelimesini kullanması. Özellikle kitabın ilk 60 sayfasında okumamı bir hayli zorlaştırdı. Resmen gözüme battı o kelime. Takıntılı olmak çok kötü :( Kitabın fazlaca eleştirilmesi Orhan Pamuk'la daha erken tanışmamı sağladı. Tek bir paragrafın 204 sayfalık bir kitabı yerden yere vurmaya yetiyor malesef ülkemizde. Orhan Pamuk'a ya da bu kitaba önyargınız varsa okumayın. Kendinize de bu kitaba da yazık etmeyin. :)

Nasılda okurken boğazımda düğümlendi kelimeler... Şu an duygularımı anlatacak kelimeleri bulamıyorum. Ne çok duygu yüklü bir kitap oysaki... Bir yanda savaşın felaketi; diğer yandan bir ananın sevgisi, merhameti, asaleti... Her kaybedişte daha güçlü oluşu ya da güçlü olmak zorunda olması... Bu kitap okunmalı, okunmalı, okunmalı...

Sinan Yağmur'u kitaplarıyla değil de üniversitemizde yaptığı söyleşiyle tanıdım. İyi ki tanımışım! Ardından yapılan semah gösterisi büyüleyiciydi. Hatırladıkça huzur duyuyorum. Kitabı okurken de o huzuru tekrardan yaşadım. Aşkın Gözyaşları serisinin 3.kitabı Kimya Hatun'un dilinden aktarılmış bizlere. Yazar bu kez edebi yönüne ve iç tahlillere ağırlık vermiş. Bu yönüyle de çok başarılı olmuş. Beşeri aşk ile ilahi aşkın harmanlandığı bu kitabı okurken kelimeler içime işledi resmen. Serinin 1 ve 2.kitabına göre daha etkileyiciydi bence. Okunmasını tavsiye ederim özellikle hemcinslerime :)

Agatha Christie ile tanıştığım romandır kendisi :) Polisiye türü olunca aksiyon, heyecan arıyor insan ama çok sakin ilerliyor kitap. Yazarın tarzı mı bu şekilde bilemiyorum ama ilk yarısında biraz sıkıldığımı itiraf etmeliyim. İlerleyen bölümlerde olay karmaşıklaştıkça heyecan vermeye başlıyor. Dedektif Poirot ile sizde katil avına çıkıyorsunuz. Bu konuda pek başarılı olduğumu söyleyemem :) Aksiyondan çok düşündürmeye odaklı olması eseri özgünleştiriyor :) Ve farklı bir sonla keyfin doruklarında bitiveriyor kitap :)