Hiciv ve alegori diyince Saramago geliyor akla... düzeni sağlamak için kurgulanmış kurumların kendi meşruluğunu devam ettirmek için düzensizliğe ihtiyaç duyması eleştirisi bence kitabın ana çerçevesini oluşturuyor. yazarın üslubundan dolayı yer yer zorlanarak okunsa da konu itibariyle gayet akıcı.

Çok akıcı ve kısa sürede bitirilebilen bir kitap. Ama bu yorum bence Pamuk’un romancılığına yakışmıyor, bu zamana kadar okuduğum kitaplarındaki ilmek ilmek işlenmiş, her detayı için araştırma yapılmış hissi yok bu kitapta. Baba-oğul ilişkisi üzerinden yapılan batı-doğu karşılaştırması gibi yoğun konular benim açımdan derinleşemeden kaldı. Kurgu okutturuyor mu? Okutturuyor. Ama Orhan Pamuk değil başkası yazmış deselerdi inanırdım o kadar hissedemedim yazarı.

20. Yüzyılın Amerikan Don Kişot'u kahramanımız. Müthiş eğlenceli anlatım dilinin arkasında büyük bir eleştiri var. Ancak bu eleştiri Amerikan toplumu ve şartları üzerine yapıldığı için ironik dilin arkasından mesajları alabilmek Türk okuyucu için kolay olmayacaktır diye düşünüyorum. Yine de yüzünüzde her daim bir gülümsemeyle okunacak hoş bir kitap.