"madem dans etmenin zevkini tadamıyordum., yaratmanın büyüsünü yaşayabilirdim." diyerek kolları sıvayıp yazmıştır.ne de iyi etmiştir o umut dolu adam. duru ve kısa cümlelerle anlatılan, yaşadığı acılarıyla duygu sömürüsü yapmayarak, yer yer güzel betimlemeleriyle hayal dünyasına götüren otobiyografi-roman.

tolstoy'un hiç bir kitabını okumayıp sadece bunu okusanız yeterlidir bence. "hayatın anlamı nedir?" sorusuna cevaplar aramakta yaşadığı sıkıntıları anlatır. güzel de anlatır. "Şimdi elimden gelen, geçip giden ve beni ölüme götüren günü ve geceyi seyretmektir."

garip bir aşk hikayesi. bu kitabın fazla tutulmamasının sebebi bence uç karakter tahlilidir. erkek abaza, kadın ise saf. dostoyevski sanki bu kitabı aşk aforizmalarını aralara serpmek için yazmış gibi bir his var. sonu da hayli ilginç biter. şaşırtır. "Benim tüm yaşamım ancak koskoca bir sıfırdır, bir hiç, kurgulanmamış bir düştür..." "Zaten insanlar mutsuz olmadıkça başkalarının mutsuzluğunu anlamıyor."

''Doğru yol yerden bir karış yüksekte bulunan gergin bir ip gibidir. Fakat bu ip, üstünde yürümek için değil de insanın ayağının takılıp tökezlemesi için vardır ancak...'' naber samsalar?

-Kafesin biri, bir kuş aramaya çıktı. -Yaşamının daha başlangıcında iki ödev: Giderek çevreni daraltmak, ve kendini bu çevre dışında gizleyip gizlemediğini sürekli denetlemek. -Bilgeliğin başladığına ilk işaret, ölmek isteğidir. gibi aforizmaları barındıran kitaptır. kafka'nın verdiği mesaj açık. düşünün!

''Dil yaşayışımızın aynasıdır."