Zweig'ın dili o kadar müthiş ki normalde ”takıntılı, manyak” diye tanımlayacağınız bir kadını ”ayy kıyamam” gibi iç seslerle yaptıklarını anlayarak ve hatta hak vererek dinliyorsunuz.
Hal böyle olunca bu adam benim günlük hayatımı bile anlatmış olsaydı ”ben neymişim be" der oturur onu okurdum.
Herhangi bir kitabını zorlamayla da olsa okuyun, gerisi sizi kendilerine çekecektir.