Çan

İlginç ve farklı bir kitap. Cadılar, periler ve küçük bir kasaba.
Kasabada insanlar cadı avında ve rahibin kızı Briony de asılmaktan korktuğu için cadı olduğunu saklamakta. Üveyannesi sayesinde cadı olduğunu anlayan genç kız; üveyannenin ölümünü sorguluyor, ikizine göz kulak oluyor, babasını yargılıyor ve kasaba halkını bataklık öksürüğünden kurtarmaya çalışıyor. Bu arada iç dünyasıyla savaşıyor.
Kendisinin kötü ruhlu olduğuna inanan Briony kasabalılar ve kardeşi için canını ortaya koymak zorunda.
Konusu bir çok fantastik kitapta rastlayabileceğimiz türden fakat kurgu ve yazım dili bana göre; sıra dışı ve çekici. Kitabın kahramanı Briony'nin ağzından anlatılan olaylar; onun beyninde yaşadığı geçmiş ile asıl olayların karışımıyla okuyucuya aktarılıyor. Kahraman kendinden aynı paragrafta üçüncü bir şahısmış gibi bahsedebiliyor. Bir kaç bölüm önce anlatılan bir olayı, bir kaç bölüm sonra bir ima veya bir cümle ile hatırlıyoruz. Nasıl desem; sanki iki kişi arasında geçen bir konuşmayı, toplumda diğerleri anlamadan o iki kişi bir cümle, bir bakış veya ima ile birbirlerine anlatır ya işte onun gibi.
Ben kitabı çok beğendim fakat kimseye tavsiye edemem. Akıcı ve macera dolu fantastik okumak isteyenler uzak dursun. Öyle bir solukta, heyacanla okunan kitaplardan değil. Bazı cümlelerle kendini tekrar eden ve karmaşık anlatım tarzı olan bir kurguya sahip.
Kitap, benim okumaktan hoşlandığım tarzın hepsini içinde barındırıyor. Tekrarları okumaktan hiç hoşlanmam ama bana göre yazar onu bile ustaca yapmış. Şimdiki zamandan bahsederken birden geçmişe dönebiliyor. Okurken zihinde beliren 'acaba'ların hepsi sonra cevap buluyor. Parçalar yerli yerine oturuyor. Karmaşık ama sonunda çözülen bir tarzı var. Kitabın sonu da ayrı bir güzel. Yani bana göre 'tarz' bir kitap olmuş.
Bahsettiğim gibi herkesin kolay kolay beğenebileceği bir kitap değil fakat ben bayıldım ve aklımdan hiç çıkmayacak kitaplar arasında diyebilirim.