Her ne kadar başlarda yazar beni konu bakımından sinir etsede(bu kitabı colleen mi yazmış dedim bi ara) yazarın anlatım tarzını çok sevdiğimi söylemeliyim, özellikle Rachel'i anlattığı bölümlerde kullandığı o şiirsel anlatım, Miles'in aşkını anlatışı çok cok güzeldi.
Kitap bittikten sonra Rachel'a sinir oldum Tate'i aşkından ve sabrindan dolayı daha bi sevdim ve Miles'a bayıldım. Onun yaşadıklarını, - hemde daha 18 yaşındayken gerçekten çok ağır- ne hissettiğini yazar öyle güzel anlatmış ki duygulanmamak elde değil.
Ve bir kitabın kapağı içerikle ancak bu kadar uyumlu olabilirdi bir kez daha bayıldım kapağına.