İlk defa bir Albert Camus eseri okudum. Kitabın bu kadar felsefi olduğunu bilsem okumaya başlar mıydım, bilmiyorum.
Kitap, bir avukatın ağzından yazılmış. Avukat, insanlarla ilgili gözlemlerini, kendi yaptığı hataları, iniş - çıkışlarını anlatıyor bir yabancıya. Daha önce, bu tarzda yazılan bir kitap okuduğumu hatırlamıyorum. Değişik bir tecrübeydi. Yazarın gerçekçiliğini ve analizlerini beğendim. Sevdiğim birkaç alıntı ;
"Doğru, ışık gibi kör eder. Yalansa, tersine, her nesneyi değerlendiren güzel bir alacakaranlıktır."
"Eğer intihar edebilsem de sonra suratlarını görebilseydim, o zaman, ürküttüğüm kurbağaya değerdi. Ama yeryüzü karanlıktır, aziz dostum, tahta kalın, kefen ışık geçirmez."
"İnsanlar gösterdiğiniz nedenlere, içtenliğinize ve acılarınızın ağırlığına ancak siz öldüğünüzde inanırlar."