Düşüş

Camus'la geldik Camus'la gittik. Onunla bulutlara kadar yükseldik ardından da bir baktık ki çamurun içinde yuvarlanıyoruz. Boğazımızdan geçen yiyeceğin tadı bir an bizi mest ederken bir an bir bakıyoruz ki ağzımızdan çıkaramadan küfün o iğrenç tadını boğazımızdan midemize kadar dolaştırmışız bile.

Düşüş ; Kendini ve kendimizi övdüğü kadar muazzam şekilde yeriyor da. Aynı zamanda iyi yönlerimiz gibi gözüken tüm o göze ve akla mükemmel gelen şeyleri kötü bir yan ego olarak dile getiriyor. Egosuz insan olamayacağına göre bu kitapta düşüş herkesle beraber gerçekleşiyor.

İnsanları yardakçı olarak nitelendiriyor ve dost kavramının artık mazide kaldığının da artık içindeki buhranvari havayla aktarmayı seçiyor Camus.
Aslında özüne değinmek gerekirse kısacası insan ilişkilerinin ve Fransa'nın bir yalandan ibaret olduğunu dile getiriyor saygın felsefik yazarımız.

"Yeryüzü karanlıktır , tahta kalın , kefen ışık geçirmez."
"Kuşkulu olmaktan çıkmak için düpedüz var olmaktan çıkmak gerekir."