Ermiş

biraz hristiyan okültizmi biraz ortadoğu sufizmi ve evrensel değerlerin bağdaş kurup oturuşu bu garip kitabin bizlere bahşettigi müthiş tadin aromasini oluşturuyor. insan eline ilk aldiginda hep dinledigi martavallarin eski bir hengamesini okuyacagini düşünüyor; ama sayfalari degiştirip ince ince elenmiş kelimelerin renklerinde kendi renksizligin farkina varmaya başliyor ve sonra az önce düşündügünden utaniyor. her cümlesi kutsal bir ayet gibi bu kitabin ve cevaplari degil asil bilmedigimiz, ama bildigimizi sandigimiz sorularin ta kendisini veriyor her ayet. düşüncenin acmazlarinda evrensel bir curcunayla boguşurken yaşama dair piriltili bir bilgelik ariyorsa insan, bu kitabin her sayfasini aklinin bir köşesinde tutmali diye düşünüyorum.