tezer özlü, okumaya başlamak için pek uygun düşmeyen. Yazar, okuyucuya değil de tamamen kendine yazmış gibi gelebilir ama tabii bu olumsuz anlamda bir eleştiri değil, kitap bilinçaltına, tezer özlü'nün bilinçaltına muhteşem bir yolculuk. işte tam da bu özelliği yüzünden okuması hayli zor o anlam kargaşasından kurtulunca akıcı,yer yer düşündüren bir kitap..
"işte gene uyumam için hiçbir neden yok. uyanmam için de."
----
uzun caddelerde yasami o kitapta oldugu gibi yogun yasayip yasamadigimi dusundum. aski, duygulari, ozlemleri? yoksa ben yasanan tum olaylarin bir gozlemcisi, dunyanin, duygularin, ozlemlerin, ulkelerin, aliskanliklarin bir seyircisi miyim? belki de govdenin oldurucu acilarini gozlemci olarak tasimak daha kolay olurdu. peki ama sevincler ve istekleri ne yaptim? duygularin derinliginden bir gozlemci olarak kactim mi, onlarin yarattigi akintilarda ben'im tumuyle yer almadi mi ve zaman disi sessizligimde yeterince icten degil miydim?
--
bunaliyorum. burada akil hastasi olmaktan korkuyorum, dedi. akil hastasi olmaktan korkmak, akil hastasi olmaktan daha guc bir durum. cunku korkular surekli. tedirginlikler surekli. alacakaranlik barin koyu goruntuler veren aynasindan onun tedirginligi yansiyor.
----