Fi

Herşeye sahip olanlarla hiçbir şeye sahip olmayanların dünyası burası. Ve aslında ne tuhaftır ki hiçbirşeye sahip olmayanlar, herşeye sahip olmayı hakederken herşeye sahip olanlar, ellerindeki hiçbirşeyi haketmiyor. Zaten haketmediklerini alma konusundaki cüretleri ve herşeye sahip olmayanların hakettikleri konusindaki bu acınası vazgeçişleri onları sahip kılıyor. Sevmek yetmiyor anlaşılan. İyi ve hatta dünyanın en iyi insanı olmak da. Biraz güç, tüm iyi hasletleri yerle yeksan ediveriyor. İyilikle gücün bir arada bulunmadığını ise herkes biliyor. Kitap, hem sistemi karakterleri aracılığıyla kusursuz bir şekilde resmederken zıt karakterle de yerden yere vurabilmeyi başarıyor.
Gercek bir okur olan @banu_kryl : ''Bir kitabın ve bir karakterin başarısı okuyanın içindeki duyguları ortaya çıkarabilirliği ile öçülür bana göre'' demisti. Gün içerisinde ne yaşıyorsak, hangi duyguya kapılıyorsak illaki bu kalın kitabın bir sayfasında rastlıyoruz ona. Kitap seni duygudan duyguya salıncak gibi sallarken adında olduğu gibi diliyle, üslubuyla, kurgusuyla size Fi'yi yaşatıyor.

Günümüzün sığ diliyle bu kadar etkileyici bir roman yazabilmesinin yanında bence yazarın en büyük başarısı, tek bir ana karaktere bile can verebilmek ve hatasız bir kurgu oturtmak yeterince zorken, 7 ana karaktere can verebilmesi ve her birine giydirdigi birbirinden uç noktalarda zıt kişiliklere rağmen hayatların kesişmelerini ustaca kurgulayabilmesi. İşte bu takdiri gercekten hakediyor.