Hala Zamanımız Varken

Yorum : https://illekitap.blogspot.com/2021/05/josie-silver-hala-zamanmz-varken.html

"Evet," dedi. "Sonra her günü zamanı yeniden düzenleyebilmeyi dileyerek geçiriyorsun."

Konuşamadım, yaşlar boğazımı tıkadı.

"Ona nasıl hissettiğini hiç söyledin mi?"

"Hayır." Yanaklar yaşlarımdan akıyordu. "Bir süre önce bana beni sevdiğini söyledi ve ben ona karşılık vermedim."

"Hayır," dedi, sesi kısık ve çatlaktı. "Vermedin."

"Vermeliydim."

"Çok mu geç?"

Soluğumu toplamak için bir saniye durdum ve dinleyicilerinin bana katlanmasını umdum.

"Bilmiyorum," diye fısıldadım.

"Bence ona söylemelisin. Belki de hala oradadır, senin söylemeni bekliyordur. Kaybedecek neyin var?"


*****



"Selam Jack. Yine ben."

Sonunda.

"Merhaba" dedim, sanırım bütün ülkenin rahatlayarak iç çektiğini duymuştum.

"Seninle tekrar konuşmak çok güzel. Geri arayacağından emin değilim."

"Seni özledim," dedi. Sesindeki yumuşak, boğuk ton onu duyabilen tek kişi olmayı dilememe sebep oluyordu.

"Ben seni geçen doku yıl boyunca özledim." Sesim çatladı, şu anda Laurie'ye vermek zorunda olduğum tek gerçeklerdi ve başka kimin dinlediği umurumda bile değildi.

Aldığı nefesi duydum e ofisin dışındaki asistanım Haley mamasından kalktı, yanaklarından aşağı yaşlar akarken bana gülümsedi.

"Seni seviyorum, Jack," dedi Laurie. Onun da ağladığını duyabiliyordum.

"Üzgün olma," dedim nazikçe. "Neredeyse on yılı o kahrolası otobüse biniş olmayı dileyerek geçirdim."