ilk kelimeden kendinizi içinde bulacağınız,hissettiren, düşündüren, gülümseten, öfkelendiren ama daha çok hüzün dolu bir kitap....Eylül o kadar çok ben gibiydi ki bazı anlarda gerçek hayatta yerinde olmak istemeyeceğim şeylere rağmen, Deniz sanki tanıdığım biriydi belki de gerçekten tanıyorumdur ;) karakterlerin sayfalar arasından çıkıp yanımda dolaştığını hissettiren kitapları seviyorum, derinden etkliyor, hem bitmesin istiyorum hem de hemen sonunu bilmek, bu da onlardan biriydi....kitap bitince o insanları gerçekten kaybetmişçesine üzülüyorum....keşke olmasa hayatımızda hastalıklar, ayrılıklar, terkedişler, kaybedişler....Ezgi Durmuş döktürmüş yine....