yorum için: https://illekitap.blogspot.com/2021/08/christina-lauren-josh-ve-hazelin.html
"Her zaman senin o yıllarda... geçici bir dönemde olduğunu düşünmüştüm." Sol kaşını havalı bir şekilde kaldırdı. "Ama görünen o ki bu senin doğal halinmiş."
Durumu kabullenerek, "Sanırım özür dilemem gereken çok şey var," dedim, "Ama seni iki de bir çileden çıkarmayacağıma dair kendime pek güveniyorum. Belki yaşlanana dek bekleyip sonra topluca özür dilesem daha iyi olur."
Bıyık altından gülümsedi. "Gerçekten hayatım boyunca senin gibi biriyle daha karşılaşmadığıma yemin edebilirim."
"Asla sevgili olunamayacak tipte biriyle mi?"
"Eh, onun gibi bir şey."
*****
"Sanırım asıl sevdiğim, birinin insanı olmak hissiydi."
Hazel elini bileğime koymuştu, tepkisini görmek için yüzüne baktım. Gözlerime bakmıyordu ama yanakları pembeleşmişti. "Sen benim insanımsın," dedi. "Bu gece beni savunduğun için teşekkür ederim."
Bu kadar hassas bir durumdan öyle rahat bir şekilde söz ediyordu ki, ona karşı duyduğum yakınlığın harlandığını hissettim. Elini tutup dudaklarıma götürdüm ve bir öpücük kondurdum.
"Senin insanın olmayı seviyorum."
*****
"Bildiğim kadarıyla Hazel, tuhaf bir şekilde üniversite yıllarından beri sana tapıyor."
Sis dağılmıştı. Ne demek istediğini anlayabiliyordum. "Demeye çalıştığın, Hazel'in kendisini bana uygun biri gibi görmediği mi?"
Bunu o da daha önce dile getirmişti.
Dave başını salladı ve "Hemen hemen," dedi. "Ama söylemeye çalıştığım diğer bir şey de, senin düşüncelerinin onun için her şeyden önemli olduğu. Ve eğer Tyler'la işler yolunda gitmediyse, bu onu zaten şaşırtmamıştır. Ama eğer seninle işler yolunda gitmezse, bu kesinlikle Hazel'ın nasıl biri olduğuyla alakalı olacaktır."
"Ama onun olduğu kişiyi seviyorum," dedim.
Çıkmaz sokağa girmiştim artık. Aşıktım ve bunun geri dönüşü yoktu.