Kaiken

Grangé okumayalı baya olmuş ki bu esnada yazar tarzını biraz değiştirmiş sanki. Diğer romanlarının aksine katmanlı bir kurgusu var. Baştan itibaren şüphelileri önümüze serip hepsini de şüphe dahilinde tutmak yerine aşama aşama ortaya çıkarmış. Biri saf dışı kalmadan diğeri açıkça şüpheye mahal vermiyor. Bu değişiklik kitapların prototipe dönüşmemesi açısından hoşuma gitti. Diğer değişiklik karakterlerde göze çarpıyor. Ana karakter alabros saçlı, sorunlu polisimizde değil tabi. Yan karakterler gerek içdünyaları gerek değinilen psikolojik durumlarıyla standardın üstünde seyrediyor. Özellikle Guillard ilgi çekici roman karakterlerinden biri olmuş. Betimlemelerin başarısında ise bir değişiklik yok. O yazarın sabit kalmasını umduğum özelliklerinden zaten.

Kitap, Japon kültürüne kurgusu izin verdiğince değinse de iddialı ismine göre biraz yüzeysel kalmış gibi. Bununla birlikte kültür farkı hatta çatışmaları çok iyi yansıtılmış. Karakterlerin birbirlerine, kendi geleneklerine ya da karşı geleneğe yaklaşımları, davranışları, öze sinmiş alışkanlıkları, bağdaşmayan durumları vs. üzerine iyi çalışılmış noktalar. Final bağlanış olarak iyi fakat işleniş olarak başarısız. Bir kere çok aceleye gelmiş geç oldu artık yatalım tadında bağlanmış. Ayrıca son hesaplaşmanın ilgili kültüre yakışır ağırlıkta olmasını tercih ederdim. Kitap boyunca işlenilen Japon kültürünü basitleştiren bir durum çıkmış ortaya. Bu yüzden bu kitap hangi yönüyle aklında kalır deseler Doğumcu ile derim.