Kamelyalı Kadın

Kitaba başlarken içine girmekte biraz zorlansam da ( tamamen benden kaynaklı bir durum) sonrasında çorap söküğü gibi okundu. Diyaloglar bazen çok uzadı hissine kapıldım ama kitabı günümüz kitaplarıyla kıyaslamanın yanlış olduğunu düşünüp hemen o dönemin melankolik havasına bürünüp okumaya devam ettim. Ve iyi ki bu şekilde yaptım. Çok keyif alarak bitirdim kitabı. O zamanlar her şey çok zormuş. Sevmek de sevilmek de.
Bizim işimiz ölüleri sevmektir, Mösyö. Bu mezarlığın işi hiç bitmediği için bize de başka şey sevecek vakit kalmıyor çünkü.
Tutku dediğiniz, insanın kendine de, düşüncelerine güç katar.
Canım arkadaşım Hande'nin hediyesi olan kitabı büyük bir zevkle okudum. İyi ki kitaplar böyle güzel insanlar tanımama vesile oldu :)