Kanatlar ve Küller Sarayı (A Court of Thorns and Roses, #3)

Ademelması kalkıp indi. "Ve sen de Gece Sarayı Yüce Leydisi'nin?"
"Ha şunu bileydin."
Kanım dondu. Arkamda yayvan yayvan konuşan bu ses...
Beni saran, uyandıran bu koku.
Arkamı döndüm.
Oturma odasının kemerli girişine sırtını vererek kollarını kavuşturan, kanatları ortalıkta görünmeyen, tertemiz siyah ceketi ve siyah pantolonuyla Rhysand.
Ve o menekşe gözler benimkilerle buluştuğunda, yüzündeki tanıdık yarım gülümseme kaybolup giderken...
Yüzüm buruştu. Dudaklarımdan küçük, çatlak bir ses döküldü.
Rhys hemen yerinden fırladı ama bacaklarım çoktan pes etmişti. Dizlerimin üstüne çökerken neyse ki antredeki kilim darbenin bir kısmını emdi.
Geçen onca ay içime otururken ellerimi yüzüme kapattım.
Rhys, dizleri dizlerimde, önüme çöktü.
Nazikçe, ellerimi yüzümden çekti. Nazikçe, yanaklarımı ellerinin arasına alıp gözyaşlarımı sildi.
Başımı kaldırıp karşımdaki muhteşem gözlerdeki neşeye, ilgiye, sevgiye bakarken, etrafımızda bizi izleyenlerin olması umurumda bile değildi.
"Aşkım," diye mırıldanıp beni öperken Rhys'in de umurunda olduğu söylenemezdi.