"Kör Baykuş'un eylemi, olayları, zaman ve mekân dışında kalır. Olayları bölüşenler tipik kimselerdir, daha doğrusu bir tipin değişik kişilerdeki varyasyonlarıdır, bu kişiler mitik bir psikoloji kanunlarına göre birbirlerine dönüşürler. Baba, amca, arabacı, mezarcı, ihtiyar hurdacı ve nihayet romanın "kahraman"ı, aslında tek kişidir, esrarengiz genç kız, bayader ile kahramanın karısı kahpe de öyle. Normal zaman düzeninin kalkışı bununla bağlantılıdır; şimdiki zamanla geçmiş zaman; anı, rüya ve hayal olarak birbiriyle kaynaşmıştır. Sebeple sonuç arasında bir nedensellik yoktur, onları birbirine masallardaki mantık bağlar. Ama buna rağmen olay, şüphe yok ki gerçek bir hayatı saptar. Korkular, özlemler, ümit, ümitsizlik, bu olay içinde, öteden beri insan kaderinde olduğu gibidir."
demis Bozorg Alevî
Hikaye karamsar gibi görulsede yazarin icinde bulundugu bosluk duygusunu iyi yansitmis.Hiclik diye betimlemis cok yerde.
Hikayenin kahramanlari sevilmemis yazar tarafindan.Bir nevi tiskiniyor tabii bu kendi icinde gecerli.Herkes gibi olabilmek icin afyona siginiyor sanki. uyusturmak duygularini kendini belkide hiclik icinde kaybolacagini dusunebilme rahatligini mi verecegini dusunurdu.
Guzel bir eser yazarin diger eserlerini de okumayi dusunuyorum ama hemen degil. kisa bir hikaye dahi olsa dolu dolu taskin bir sel gibi geliyor insanin uzerine okuduklarim. Bunu hazmetmem gerek önce.