Öyle sanıyorum ki, bu roman benim ''için ilk aşk'' kadar özel ve unutulmaz olacak. Ziraa, zorunlu olarak okuduğum ilk romanı saymazsak, bugüne kadar okuduğum ilk kitap, ilk roman. Ama özel olması bunlardan ziyade bana yaşattığı duygular ve okumaktan aldığım haz, desem daha doğru olur. Bir anda kendimi bütün yaşananların gizli tanığı gibi hissettim. Bazen içimde bir hüzün, bazen yüzümde bir tebessüm, bazen kalbimi hızlandıran bir heyecan, bazen benliğimi saran bir mutluluk, bazen ruhumda bir yalnızlık bir isyan... Gözyaşı ile ıslanmış kirpiklerim birbirine yapışmış, buğulu gözlerle son sayfa bitiyordu. Ve nihayet son satır da bitti. Artık hıçkırıklarıma da engel olamıyordum. Bir an, Raif Bey ve Maria Puder yanımda ve aynı kaderi paylaşırcasına birbirimize sarılmış ağlıyor, hissine kapılmama neden olmuştu!
Mutlaka okunması gerekenlerden...