Bu kitaba aşka inancımı kaybettiğim bir zamanda başladım. Kitabın başlarına denk gelen o zaman zarfında aşk inanmak için bir sebep arardım satırlarında. Sonra hayatıma biri girdi, hiç beklemediğim bir anda. Ben de inanamadım aynı Raif Efendi ya da Maria gibi. Sayfanın ortalarına denk gelen kısımları bu sürecimle çakıştı. Bıraktım bir süre kitabı. Aşka inanmak için satırlarda boğulmanın değil, aşkı yaşayarak ona inanmanın vaktiydi benim için. Ve inandım sonunda. Mutluluğumun içime sığmadığı gecelerden birinde kalan son kırk sayfayı da okudum. Bir çırpıda. Sanki Raif Efendi ile konuşur gibi. Sabahattin Ali'nin dili biraz ağır geldi yer yer, betimlemeleri itinalı, karakterleri yaşıyor adeta. Hayatımın ilginç bir dönemine denk geldiği için yeri ayrı olacak bende.