Lânet Şiirleri

lânet ve keder
kitaplar örtmez yoksulluğumu.
türküler yaşlandı, ninniler genç;
kir ve dışkı bulaştı erguvanlara;
silmeye çalışsam? -ellerim felç!
yoksun sen ve sen, sen harç ve kireç
sanki bir duvarsın, lânetli bir duvar.
yalnızlık gibiydin, hiç'e benzedin,
hani gül, hani ferhad, hani direnç?
kalbini yok say, hani var mı?
solgun ateşte yanan semender;
ölümün en ücrâ yerinde, keder
bekliyor seni, ordasın, er geç!
(Hilmi Yavuz, Lânet Şiirleri)