Maraz

Duygusal güzel bir kitap, oldukça akıcı, kısa.. Biraz sonu tahmin edilebilir bir hikaye olması kitabı basitleştirmiş... Giriş ilgi çekici, ölümü tasviri ve gözlemleri ben bunu hiç düşünmemiştim dedirten cinsten... Gelişme alışılageldik cinsten... Sonuç ise yarım kalmış, tam olmamış hissi uyandırıyor...
Çok sevdiğim bir paragrafı paylaşmak isterim:
"Kader değil, hayat! Müspet yahut menfi herşey, hayatın kendindendir. Kader, zannıma lügatlarda ki en lüzumsuz kelime ama nedense herkes pek sever. Boynu bükük, tevekküle zorlayan bir yanı vardır. Biz de hayat deyip geçeceğimize, kaderimize yanmayı tercih ederiz." Sayfa 133