Nietzsche Ağladığında

Kitabın sonlarına gelirken yavaştan bu muymuş deme noktasına geldim. Zaten Irvin Yalom'un aynı kişi konuşurken yeni bir paragrafa geçerek kimin konuştuğunu iki de bir kaçırmama neden olan üslubu Divan'ı okuduğumda da sürerse, bir daha başka kitabını okumam odan eminim. Kitabın gelişme kısımları çok sancılı ve sıkıcı. Giriş kısımları ise daha rahat ve insanı içine alır cinsten. Ama hakkını vermek lazım, Nietzsche hakkında çok iyi bir araştırma yapılmış; bu da romanda Nietzsche gerçekten varmış hissini uyandırıyor. Mümkün olsa 8,5 veririm. Çünkü sıkıcı kısımları ve bahsettiğim yazım üslubu çok daha iyisini hakedebilecek bu kitabı aşağı çekiyor.