Okyanus (Veroponen Hikayeleri #1)

Bitirdiğimde fazlasıyla etkisinde kaldığım bir kitaptı. Fantastik bir öykü yeni bir tür ama doğaüstü erkek insan kız hikayesi işlenmemişti ya da körükörüne aşklar ve sonsuza dek birbirimize aitiz hikayesinin etrafında dönmüyordu olaylar ki bu da beni kitaba bağlayan etkenlerden en önemlisiydi. Yazar bambaşka bir dünya kurgulamış, bu dünyanın içinde iyi ve kötü keskin çizgilerle belli değil ve bu durum kitabın daha gerçekçi -fantastik olsa bile daha bizden- hem de daha merak uyandırıcı bir hale gelmesini sağlamış. Kitabın gidişatında karakterleri çok iyi işlemiş yazar, iç dünyalarını çok iyi yansıtmış, tepkilerini çok doğal tutmuş öyle ki okurken aynı duyguları hissedebiliyorsunuz karakterlerle. Doğaüstü bir hikayenin içinde, aslında kendisini arayan iki insan ve birbirine zıt iki kişiliğin birbirlerine aşk bağıyla bağlanmaları, birbirlerini anlamaya çalışmaları, aşkları için kendi kişiliklerinden feragat etme çabaları, bazen başarısızlıkları, kavgaları, öfkeleri, ayrılıkları, hüzünleri, özlemleri çok güzel işlenmişti. Ah Ales Ah. Kibrinden kaybettiği aşkı korkularıyla kazanmıştı oysaki. Tua ise olduğu kişinin gerçekliğiyle değil olmak istediği kişinin hayaliyle aşkını kaybetti. Yazarın dili çok sade akıcı ve şiirseldi. Şiirselden kastım her kelimenin dolu dolu ve uyum içinde olması. Kısacası hikayesiyle, kurgusuyla, olayların işleyişi ve ilerleyişiyle sürprizlerle dolu merak uyandırıcı ve bambaşka bir aşkla süslenmiş fantastik bir macera. Kitaptaki aşkın bambaşka olmasının sebebi, büyük aşk yeminleri, büyük vaatler ya da süslü aşk cümlelerinden uzak olmasıydı. Onların gözleri ve kalpleri konuşuyordu ve bu kadarıyla bile o aşkı hissedebilmenizdi. Türk bir yazardan böyle güzel ve dolu bir fantastik öykü okumaksa başka bir keyifti. Fantastik okurlarına tavsiye ederim (: