Onlar Hep Oradaydı

Sunay Akın’ın “Ay Hırsızı”nı okurken yazarın sohbet havasında doğal ve merak uyandıran anlatımından etkilenip “Onlar Hep Ordaydı” kitabını da okumaya karar verdim. Bu kitabında aynı anlatım, aynı üslup fakat biraz daha melankolik buldum Sunay Akın’ı..
Yazarın her hikayenin sonunda bilimin önemine yer vermesinden bilim aşığı bir adam olduğunu söyleyebiliriz ki bence de bilim ulusların varlığını devam ettirebilmesinde önemli rol oynar. Kapak fotoğrafına bakarak kitabın ismini Kızılderililer hep ordaydı diye bağdaştırmıştım ama kitabın içeriğine bakınca Sunay’ın; insanların gelişen dünya ile birlikte bilimi kullanarak ihtiyacı olan şeyleri keşfettiğini sanmasını ama aslında o keşfedilen şeylerin hep orda olduklarını anlatmak için “Onlar Hep Ordaydı” ismini kullandığını anladım.
Kitapta çokça bilimin, Kızılderililerin ve geyiklerin bahsi geçmekte. Beni en çok etkileyen hikâyeler ; Kızılderililerin aya mesajı, İstanbul sahil yolunda bir zamanlar yüzüldüğü, 2. Dünya savaşında Amerika'nın Japonya'ya karşı pasifikte Navaho dillerini şifre olarak kullanmak amacıyla 400 Kızılderiliyi asker olarak görevde kullanmaları ve hatta onları çatışmalarda korumaları,Tevhik Fikreti’in kalbinin tümüyle eşine ait olduğunu bu yüzden yürürken sol tarafına kimsenin geçmesini istemediğini, 1970 yıllarının sonunda baş gösteren kağıt yokluğunda dönemin şairleri şiirlerini bastıracak kağıt bulamazlar çözüm olarak Cerrahpaşa Hastanesinin çöplüğünden röntgen filmlerinin konulduğu kağıt dosyaları toplarlar ve onları avuçiçi büyüklüğünde şiir kitapları haline getirirler. Duygusal Sunay Akın bunu “hastaların kırık kemiklerini gösteren röntgen filmlerinin konulduğu kağıtlar, şairlerin kırık yürekleriyle yazdıkları şiirleri de taşırlar” diyerek beni benden alır :)