Orjinal ismi " the woodlanders " ( Ormancılar ) olan kitap dilimize Orman kızı diye çevrilmiş.
Öykünün en güzel tarafı tasvirlerin bolca bulunması. Bir de 19. yy.'da yazılan bu kitabın ve yazarın dilinin son derece naif olması. " Oturup tatlı tatlı konuştular " gibi kuş tüyü kadar hafif cümleler okumanız mümkün.
Fakat gerek hikaye ve akışı, gerek anlatım beklentimin uzağında kaldı. Yazar altıyüzü aşkın sayfada o kadar çok benzer cümleler kurmuş ve aynı şeyleri defalarca farklı farklı cümlelerle anlatmış ki hani 200 sayfa bu öykü için yeterli olurmuş.
Hikayenin kurgusu da beni tatmin etmedi.