Burgess, gençliğin durumunu anlatarak başlıyor distopyasına. Gençlik, keyfi için her türlü suçu işleyebilecek haldedir. Hırsızlık, tecavüz ve hatta cinayet… Evet, gençlik çok kötü durumdadır ancak bu sorun çözülürken uygulanan yöntem de hiç masum değil. Hatta bu yöntemi uygulayanlar daha büyük suç işliyor dahi olabilir. Kendisi gibi düşünmeyeni susturmaya çalışan sistem kah zihinleri bastırıyor kah bedenleri. Tabi ki yine en zararlı çıkan kişiler özgürlük isteyenler oluyor. Onları sindiremeyen sistem en büyük işkenceyi onlara yapıyor ama onları susturamıyor; çünkü özgürlükleri satılık değil.