Rüyalar Gerçek Olsa (Bridgerton, #4)

Çok umutla başladığim ilk 100 sayfasından sonra umutlarımın yerle bir oldu. Tamam julia Quinn en sevdiğim yazar diğil ama özellikle bu serinin (Bridgerton Ailesi) bundan önce okuduğum kitapları gayet makuldü hatta sürükleyiciydi bile, fakat bu kitapta; başlangıç iyiydi, kız karakter ilgimi çekmişti, erkek karakteri hoş görebilirdim ama bayan Quinn birden bire sanki yazıcak hiçbir fikri kalmamış gibi kitapların başından beri olan şu lady whistl-bilmemne yi olaylara dahil edene kadar. E ona tamam diyelim ama kurgu ordan sonra öyle bir çekilmez hal aldı ki sanki o kısım dan önceki part başka bir hikaye sonrası başka.
Ilk part yine idare ettik. Peki ya 2.? Öyle hızlı bir değişim söz konusu ki! Hayır. Karakterler değişmiyor fakat geri kalan herşey yerle yeksan olmuş durumda; hikaye, kurgu, eğlence, romantizm , bu kadar sıkıcı inandırıcılıktan 5 metre uzak bir aşk görmemiştim hiç.
Uzun lafın kısası; vakit kaybı.