Kitabın başlarında sanki Alayna'nın kelime dağarcığında "alevlenmek" dışında bir sözcük yokmuş gibi sürekli kullanması sinirimi bozdu... zamanla bu durum azaldı ama üst üstte kullandığı için gözüme takıldı bir kere -_-
Klasik bir konuydu ve karakterlere de çok ısınamadım. Buna rağmen Alayna ile fazlaca empati kurma fırsatım oldu... ve açıklayamayacağım bir nedenden ötürü biraz üzülerek okudum (kitapla alakalı bir durum değil)
Kötü değildi lakin iyi de sayılmaz bence ^^
Devam kitaplarını -yakın olmayan bir zaman diliminde- okumayı düşünüyorum çünkü serileri yarım bırakmak hoşuma gitmez.
İşler değişir mi bilmiyorum ama beni pek şaşırtacağını sanmıyorum.
"Hudson," dedim yumuşak bir ifadeyle. İsmini ona nasıl hayran bir şekilde söylediğimi anlamasını umuyordum.
"Söyle, kıymetlim." dedi.
"Gerçekte o kadar da aşağılık değilsin."
Parmağını ağzına götürdü ve "Hişş, itibarımı mahvedeceksin."