Seher Vakti

Bugün çok fazla sevdiğim bir kitabın yorumunu yapıyorum. Nur Ötken'in ilk kitabı olan Bir Yalnız Günebakan'ı okumuş çok beğenmişti. Ama yorum girmemiştim onun için tekrar dönüp okuyacağım onu. Yakında bir yorum girerim ona da. Kitabın konusundan biraz bahsetmem gerekirse, Seher çok küçük yaşta annesini kaybediyor ve bir süre sonra hastalanan yatalak babası ve üvey annesi Sevim ile hayatını sürdürmeye çalışıyor. Hayatın hep ters tarafının denk geldiği insanlardan Seher. Yaşamayı zor yolla öğrenenlerden. Ama bir gün hayatına minik Nisa'nın girmesi ile her şey değişiyor.

Yazarın dilini zaten seviyordum ki bence ilk kitaba göre geliştirmiş kendini. Genel anlamda sevsem de ilk başlarda o kadar olmayan ama sonlara doğru artan devrik cümle sayısı biraz rahatsız etti beni. Sanırım kitabı ve yazarın dilini sevmesem biraz zor okurdum ama bende hiç sıkıntı olmadı. Düzenleme de bir iki sorun vardı ama bunların dışında kitap cidden içi ile dışı ile çok iyiydi. Kurulan cümlelerin anlamlılığı olsun, cümlelerde ki duygular olsun baya iyi yansıtılmıştı.
Özellikle bir Nasuh vardı ki zaten adam bir anda baş köşeme yerleşti. O naifliği, düşünceli halleri falan çok kusursuzdu ya. Hayata bakış açısını çok sevdiğim karakterlerden oldu. Seher ise baya sevip sevmeme konusunda bocaladığım ama sonuna sevdiğim kadın karakterlerden. Zor bir hayat geçirmiş, hayatın kötü yanını daha çok görmüş evet ama insanlardan bu kadar acısını çıkarmak... Ne bileyim doğru değildi. İnsanlardan uzak durmaya çalışmasını sevemedim pek. Ama genel olarak bakacak olursam Nasuh'un annesi dışında sevmediğim hiç bir karakter olmadı. Nötr olduğum karakter oldu o da Seher'in babasıydı.
Ben böyle kitapları daha çok seviyorum sanırım. Nefret etmediğim karakterlerin sayısının çok az olduğu. Çünkü ben böyle baya kendimi kaptırırım bu konuya ve ciddi anlamda sövebilirim aşırı nefret edersem. Tatmin etti bu anlamda da kitap beni. Ben sevdim, tavsiye ederim. Ayracına özellikle bir bayıldım zaten. Yazarımıza hayatında başarılar diliyorum, umarım daha çok kitaplarını görürüz. *-*

http://rabininguncesi.blogspot.com.tr/