Şeytanı Uyandırma (Dave Gurney, #3)

Aklından Bir Sayı Tut'a göre ilerleme kaydedilmiş görünüyor. Tabi artık gelenek haline getirdiğim üzere 2. kitabı okumayıp seriyi karman çorman ettiğimden ne oldu da arada Gurney bu kadar pert oldu diye merak ediyorum. Bunun dışında bu sefer cinayet konusu ve yönelimi daha sağlam bir zemine oturtulmuş. En azından gerekçeler daha tutarlı. Ve oldukça üst sınıf bir katil profili çizilmiş. Hatta böyle bir karakterin, defalarca üzerinden geçilen düşünceler ve konuşmalar eşliğinde biraz da zorlamayla üzerinin örtülerek sonlara kadar gizlenilmeye çalışılması yazık olmuş bile diyebilirim. Zira serinkanlı katilin birilerinin örnek almamasını umduğum çarpıcı yöntemi ve özellikle de düşünce sistemi, eğer hamlelerini açıkça yapabilseydi müthiş bir kedi-fare oyununa zemin olabilirdi.

Gurney ise seri kahramanları arasında en nötr olduğun karakter sanırım. Bende olumlu ya da olumsuz bir ilgi uyandırmıyor. Tepkisizce takip ediyorum. Bu aslında objektif olarak yaklaşabilme açısından iyi bir şey belki. Fakat ana karakterin empati kurduramaması da düşündürücü doğrusu.