Yazarın hayatının da romanla paralellik gösteriyor oluşu sanırım insanları oldukça etkilemiş. Açıkçası kitabın ilk 10 sayfasını okuduğumda "eğlenmelik" bir kitap olduğu hükmüne peşinen vardım. Derinliklerden uzak ilk gençlik dizileri tadında ilerledi. Gariptir ki kitabın ortasından sonuna doğru yazar sanki yazma işini ağır depresif bir arkadaşına devretmiş gibi bir hisse kapıldım. Yazarın, duygu geçişi için okuru yeteri kadar hazırlamadığını düşünüyorum. Satır aralarında feminist ifadeler olsa da zayıf kalmış. Yüzeysel, mesafeli, nedeni anlaşılmayan depresif Esther karakterini sevemedim.
Kitabı akıcı ancak dili ve derinliğini zayıf buldum.