Raskolnikov'un iç hesaplaşmalarını hele ki pişmanlık duymaktan mutlu olacağı bir acıyı tarif etmek çok zor. "Katil olduğu ortaya çıkmasın,öğrenmesinler!" diyebileceğimiz,böylesine koruma altına almak isteyebileceğimiz bir karakter olabilir mi ki? Porfiriy Petroviç ile olan diyalogları ise roman boyunca gerilimi yer yer arttıran enfes akıl oyunlarına sahip. Raskolnikov'un Sonya'ya soylediği gibi; ben senin önünde değil,insanlığın çektiği acılar önünde eğildim.
Böyle bir romanı yazan Dostoyevski'nin de önünde eğilmek gerek.