Alper Canıgüz'ün ilk okuduğum kitabı. Başlarda pek sarmamış olmasına rağmen sonlarına doğru aklıma bin türlü son geldi. En önemlisi canımın sıkkın olduğu bir günde beni güldürdü. Bir dönem Hector Berlioz dinletecek bana sanırım.