Uygar (Vahşi #2)

yorum için: https://illekitap.blogspot.com/2021/06/selvi-atc-uygar-vahsi-2.html


"Şu kaleye bir baksana, nasıl da güzel!"

"Ah!" Ros kısa bir süre duraksadı. "Şu anda biraz meşgulüm. Parçalanmamaya başlıyorum."

Val sırıttı. "Sana güzel bir kale almaya çalışıyorum. Ve sen..." Burada durup iki kişiyle aynı anda bir mücadeleye girişti. "Hala şikayet ediyorsun!"

"Kendi kalemi istiyorum."

"İşte, küçük, şımarık bir prenscik!"


****


Val'ın tek eli tarağa dokunmak için başının üzerine ilerlerken, Ros aynı anda ikinci tarağı taktı. Daha sonra bir ölüm şarkısına dönüşecek olan çıplak, uzun ve zarif parmaklar parıldayan tarakların üzerini okşayarak gezindi. O anda yine yüzündeki ifadeden ne düşündüğü anlaşılmıyordu. Fakat sonra...

Val güldü. Genişçe. Saf, sanki o anda önüne geçilemez bir mutluluk tüm yüzünü esir almıştı. Bakışları yukarı kalktı. Sanki olabilirmiş gibi çok daha derin, çok daha insanın içine işleyen bakışlarla Ros'un bakışlarını tutsak etti. "Bunlar annemin tarakları değil!" diye fısıldadı.

Ros başını salladı. "Biliyorum. Ben, sadece bir insanım."

"Biliyorum." Tekrar taraklarına dokundu. "En az onlar kadar değerli."