Başlarda çok şenlikli, İşigüzel’den beklenmeyecek bir iyimserlikteymiş gibi geliyor. Fakat bölüm adlarına dair ilk tüyoyu verdiği anda anlamaya başlıyorsunuz ki bu renkli anlatımın gerisinde keskin bir bıçak var. Bir aile hikayesi olarak birbirinden curcuna karaktere yer verse de özde daima devri ve ülkesi ne olursa olsun kadın olmanın güçlüğünü ve görünenin arkasındakini gözler önüne seren eser, bir türlü doğamayan hikayecinin ağzından anılarının diline geldiği gibi dökülüyor. Öyle ki kimi yerlerde paylaşmak istemediği kısımları ondan sonra çok ağladım diye geçiştirebiliyor. Bu okurun tüm soruların cevaplanmış olması beklentisine ters düşmekle birlikte bir samimiyeti de yok değil.