Kitabın sonlarına kadar Aslı'ya o kadar gıcık oldum,o kadar gıcık oldum ki neredeyse bırakacaktım kitabı... Hiç bu kadar dik kafalı,ne istediğini ne hissettiğini bilmeyen bir karakter okumamıştım.Yazarın dili öyle ahım şahım olmasa da sonlara doğru Aslı'nın ruhsal durumunu öyle güzel verdi ki,Aslı bize hiç Murat' tan bahsetmese de satır aralarında bangır bangır bağırdı: Keşke...
Bahsetmeden geçemeyeceğim Murat'ın şiirlerine ve kitabın sonuna bayıldım.Bence mutsuz son daha etkili olmuş,hüngür hüngür ağladım resmen...