özellikle Peçorin'in kendi günlüğü kısmına geçtiğinde şahane bir duygu karmaşasının tasvirini görüyoruz. her gün normalin, çok değil biraz ötesinde -aslında olması gereken gibi- herkesin yaşadığı duygular. bu yüzden dengesizlik temelinde duygu karmaşasına kendinizi de katarak, biraz kendi portrenizi biraz Peçorin'in portresini görebileceğimiz bir eser.