Kitaplardan En Sevdiğimiz Alıntılar

KİTAP

Sana şiirlerimi duyanlar
Kitap yap diyorlar
Olur mu hiç
Ben seni herkeslerden saklarken
Sen seni ...
Bir kitapçı da görsen .. Hem de bir sürü kitabın arasında
Kahrolmaz mıyım ben …

SEN DE AŞK MISIN ?

Ne aşklarım oldu benim
Sen de bir şey misin
Sabahlara kadar ağladım mesela durmadan
Görenlere ‘ en yakınımı kaybettim ‘ dedim
Gözyaşlarıma yalan
Ne aşklarım oldu benim
Sen de bir şey misin
Çocuğumu elimden almışlar gibi
Çektim öksüzlüğü
Hiç durmadan koştum yağmurları içtim
Adım adım
Ne aşklarım oldu benim
Hepsi bir yana
Bu şiirin sahibi yine de sensin !!

YALNIZ YANILDIM

Gitmeyi sevmediğim yoldan
Hep sevdiklerim için gittim
Senin yapmanı istemediğimi
Senin için ben yaptım
Ve sen “ yapma “ demedin
Beraber inandık
Yalnız yanıldım.

ZAMANSIZSIN

Her sabah yüzümü yıkıyorum yokluğunla
Kalbim buruş buruş
Aynaya bakıyorum , yine sensizim
Bakışlarımdaki seni görmeyi
Ne kadar özlüyorum
O kadar zamandır yoksun ki
Var mıydın hiç
Soruyorum etrafıma
Beni seninle hatırlayanlara
Kimse tanımıyor seni
Unuttular tabii
Her sabah vermediler suyunu
Kuruttular tabii
En kötüsü , en düşmanı
Zaman
Ne kadar tutunsam
Tutamam
Kaçıp gidiyor elimden
Şimdi 18:50
Bakıyorum penceremden
Üsküdar’dan geçen bir vapurun camına vuran güneş
Gözümü alıyor
Kalbimden geçen bakışlarına
Denk gelmedi hiç gülümsemen
Tam üzülecek gibi oluyorum
Olmadığın yerlere bakmak
Alışkanlığımdır benim
Vazgeçiyorum seni unutmaktan
18:51

SEVDİĞİM İKİNCİ KADINSIN SEN

İlkini sevmeye mecburdum
Çok iyiliği oldu bana
Ve hayatımda hiçbir mecburiyeti onun kadar sevmedim
Sevdiğim ikinci kadınsın sen
İlkinin yerini alman mümkün değil
O öğretti bana sevmeyi
O öğretmese sevemezdim seni bile
İnan o tuttuğu için ellerimden
Yürümeyi öğrendim, koşabildim sana
Onun gözlerine benzediği için gözlerin
Alamadım gözlerimi senden
Sana aşığım, seni seviyorum
Sevdiğim ikinci kadınsın sen
Hayatım boyunca omuzumda taşıyorum onu
Ve sen her sabahımdasın
Kıskanma
Alfabede bile senin adının baş harfi ondan sonra gelir
Kalbim şimdi senin
Onun kadar sev beni kafi
O doğurdu, sen öldürme.

SINAV

Çocukken ışık açık uyurdum
Şimdi soran olursa
Açık unuttum diyorum
Karanlıktan korkuttular bizi hep
Göremedik… Güvendik… Oysa
Tüm tuzaklar aydınlıktaydı
Hayatı anlattılar bize
Öğrendik
Ama dersler
Hep gündüz
Tüm sınavlar geceydi.

BÜTÜNLEME

Benim okulumda okudun
Kaldın bütün derslerden
Kanaat notum da kurtarmadı
Eylül’de geldin olmadı
Sınıf tekrarında yine denedik
Yine kaldın
Atıldın
Ne yaptıysam uzak tutamıyorum ki
Dışarıdan bitiriyorsun beni

ÇIKMAZ SON

Çıkmaz bir yolun sonuna doğru adım adım yürüyorum
Yolun kenarında insanlar
Kimi kafasını iki yana sallıyor
Umutsuz
Kimi abartılı el kol hareketleriyle beni uyarıyor
Görmezden gelerek
Yolun sonunu zaten bilerek
Şaşkınlıkla ağır ağır akıyorum
Bu benim kaçıncı seferim
Başka sokaklardan aynı çıkmaza kaçıncı gelişim unuttum

Uyaranlar sonu bilmiyorum sananlar
Oysa ben yürümeyi seviyorum
Anlamıyorlar.

YALAN

Ayrıl ayrıl bıktım sevdalardan
Ne fark eder sen bıraksan ben bıraksam
Bırakmayan hüzün yakamı
Bıraktım ölmesi muhtemel sevmeleri
Yaktım bir bir
Yalandan güldüğün resimleri…

ELDİVEN

Demirden soğuk ellerin
Bakışlarında kar yağışı
Soğuktan yanan sözlerin sahibi sen
Belki hep bu yüzden
Senli her cümlede bir eldiven.