Kitaplardan En Sevdiğimiz Alıntılar

‘’Ebuzer, Ebubekir’in hilafeti boyunca diğer İslam cengaveriyle birlikte savaşlara katılıyor, cihat ediyor, büyük İslam medeniyetinin tesis edilmesinde ve fetihlerde büyük fedakarlıklar gösteriyordu. Zühdü ve ibadeti bırakmadı. Ebubekir de abit ve zahitti. Bu yüzden de hiçbir zaman Ebuzer’in kınamasıyla ve itirazıyla karşılaşmadı. İslam’ın gücü gittikçe artıyordu. Ebuzer ise son derece yoksul ve sade yaşıyordu. Allah yolunda kılıç sallıyor, inanç ve cihatla sağlamlaşmış capcanlı İslam toplumundaki halk izzetini, devlet sadeliğini, iman ruhunu ve devrim heyecanını görüyor, Müslümanların eşitlik ve kardeşliğinden zevk alıyordu.’’

‘’Ne mavi gökyüzü Ebuzer’den daha doğru sözlü birinin üstüne gölge salmış, ne de kara toprak böyle bir adamı kucaklamıştır.’’

‘’ Ömer halkın durumunu öğrenmek için Şam'a geldi. Halk onu görmekten mutluluk duyup etrafına toplandı. Ömer, Ebuzer'i görünce sıcak bir şekilde elini tutup sıktı..
Ebuzer (şakayla): "Elimi bırak ey fitne kilidi!"dedi.
Ömer: "Ebuzer fitne kilidi de nedir?" diye sordu
Ebuzer: "bir gün biz Peygamberin huzurundayken sen çıkageldin..Topluluk kalabalık olduğu için sen halkın arasından geçip yanımıza gelmek istemediğinden arkalarda oturdun. O esnada peygamber seni işaret edip şöyle buyurdu: "Bu adam sizin aranızda olduğu müddetçe aranıza fitne girmez"

‘’ Kader ne planlar kuruyor! Bu, Peygamber’in evidir. Ali o esnada daha çocuktur ve Muhammed’in evinde yaşamaktadır. Ebuzer’in kaderini tayin eden ve onu ilk kez çölden İslam’a getiren bu yolculuktaki ilk karşılaşmalar böyledir. Mekke’de onunla ilk kez konuşan kişi Ali’dir, uyuduğu ilk yer Muhammed’in evidir ve onu şehirdeki gurbet ve yalnızlıktan Peygamber’in evine götüren yine Ali. Ve bu ilk karşılaşma ve olaylar Ebuzer’in tüm yaşamını şekillendirir ve ölümüne kadar tüm varlığıyla onda kalır.’’

‘’ Cünade’nin oğlu bunlardan birisidir ki, sonraları “Ebuzer” olacaktır. “Evinde ekmeği olmayan yoksulun eline kılıcı alıp bütün halka karşı ayaklanmamasına şaşıyorum!’’

‘’ Ayaklanabilir demiyor, hatta ayaklanmadır da demiyor. Ayaklanmamasına şaşarım diyor. Bundan da önemlisi, yöneticiye, sömüren sınıfa demiyor. Halka karşı diyor! Yani eğer sen açsan, bundan bütün toplum sorumludur. Bu sözde derin iki nokta vardır: Birisi şudur: Ebuzer (mahrumlar silahla ayaklanabilirler ya da ayaklanmalıdırlar demiyor, neden silahla ayaklanmadıklarına şaşırıyorum diyor. İkinci nokta da şudur: Hakim sistem veya sınıfa ya da sömürücüye, sermayeciye karşı değil, tüm halka karşı diyor! Çünkü eğer ben evimde ekmek bulamıyorsam, tüm halk sorumludur, üstelik ölüme mahkumdur. Dostoyevski şöyle der: Bir cinayet işlenirse, sessiz kalanlar da cinayete ortaktırlar. Ama bu iki sözün değer farkı ortadadır.’’

‘’O, çağının İbrahim’i oldu. Şirk karşısında İslam’ın ilk haykırışını gerçekleştirdi. Putperestler bu ilk isyan haykırışını kesmek çabasıyla başına üşüştüler. İşkence ettiler. Öldürmek kastıyla saldırdılar.
Ama iman, zorbalıkla susturulabilir mi? Sonraki gün aynı sahne ve sonraki gün yine aynı sahne! Sonunda Peygamber Ebuzer’in hayatından endişe duydu ve ona şu emri verdi: Gıfar’a git ve kabilene hidayet mesajını ilet. Orada bekle! Açıktan mücadele merhalesi başladığında gel!’’

‘’Ali’nin Osman’a yenilgisi, Ebuzer’in haykırmasına neden oldu. Osman Ümeyyoğullarından akrabalarına makamlar verdi. Adalet ve özgürlük için Müslüman olan halkın kaderi, tekrar İslam’ın büyük, köklü ve kindar düşmanlarının, seçkin, ayrımcı ve şirk mensuplarının eline geçti. Bugün İslam kılıfına bürünmüşlerdi. Ebuzer artık suskunluğu ihanet olarak görmektedir. Ancak haykırışında Mekke’de olduğu gibi yalnızdı. Medine’de de muhacir ve Peygamber’in büyük ensarı arasında yalnızdır.’’

‘’ Peygamber’in zor günleridir. Şehir tek parça tehlike ve düşmanlar bir cephe ve dostlar? Sadece üç kişi! Ve bu gece İslam, dördüncü nefere kavuşacak!’’

‘’Allah Resulü’nün biricik kızı çok yoruluyor ve açlık çekiyordu. Peygamber en çok sevdiği varlıklar olan Ali ve Fatıma’nın kendilerine bir hizmetçi verme ricalarını kabul etmedi. Fatıma’nın yoksulluğuna ağladı; ama ona bir dinar bile vermedi.’’

‘’Ve açıktır ki, çok geçmeden zihinlerde sorular, sorular ve sorular canlanacaktır: Öyleyse neden halife Osman ipek giyiniyor? Darul hilafe’de en leziz yemeklerle donatılmış sofralar kuruluyor? Öyleyse neden Abdurrahman b. Avf’ın malı yığıldığında minberdeki halifeyle halk arasında engel oluşturacak ve altın külçeleri miras paylaşımında baltayla kırılacak kadar çoktu? Öyleyse neden hilafet şurasında yer alan Zübeyr’in her gün çalışarak kazandıklarını ona getiren tam bin kölesi vardı? Öyleyse neden halifenin akrabası ve Şam Valisi Muaviye Yeşil sarayı inşa ediyordu? Etrafındakilere, dalkavuklarına, şairlere ve tüm yaptıklarını onaylayan alim ve sahabelere efsanevi yardımlarda bulunuyordu. Öyleyse neden Allah’ın kitabına, Peygamber’in sünnetine, Ebubekir ve Ömer’in uygulamalarına sadık kalacağını taahhüt eden Osman sadece Kayser ve Hüsrev’in sünnetine uyuyordu? Öyleyse neden? Öyleyse neden?’’