Kitaplardan En Sevdiğimiz Alıntılar

"Bizi bir araya getiren sebepler ayıran sebepler aynı. Ama şimdi bunlar biraz hüzünlü konular, özet geçelim."

"Seni sevmeyen birini sarhoşken arayamazsın. Seni sevmeyen birini gece yarısından sonra arayamazsın. Seni sevmeyen birini öğleden sonra bile arayamazsın. Belki akşamüstü mesaj çekersin."

"Bazen gözlerim doluyor karanlıkta."

"Her şey affedildi, diyor, hiç ayrılmayacağız."

"Kıyametin tek adaleti herkes için kopması."

"Belki de insanın ne anlatacağını bilemediğinden şair olduğunu anlarsın".

"Sanırım ben bu dünyaya insanların kalbini kırmak için geldim."

"Eşitlik fikrine en çok aşıkken inanırız. Çünkü en çok o zaman ihtiyaç duyarız."

"Konuşabilecek gücümüz varsa ağladıklarımız yalan."

"Bir insanın tam manasıyla ölmesi için onu hatırlayan hiç kimsenin kalmaması gerekir."

"Kendisini bir sürü parçası kaybolmuş yapboz gibi hissediyordu."

"Mutlu olmak için bir sürü faktörün bir araya gelmesi gerekir. Mutsuzluk için tek neden yeter."

"Sevdiğiniz biri öldükten sonra yaşama devam etmek bisiklet kullanmayı öğrenmeye benziyor."

"Herkesin kalbinin çizildiği bir yer var. Orada görünmez bir duvara çarpıyorsun. Daha öteye gidemiyorsun. Bütün dünyan o çakıldığın yerden uzanabildiğin yere kadar oluyor artık."

"Karanlıkta nüfus sayımı şöyle yapılır: Yaşayanlar bir sigara yakar."

"Düşleri gerçek sanmaya başlarsan onlarda kusur da bulmaya başlarsın."

"Sen gittin ve herkes ölmeye başladı."

"Matkapla göğsünün ortasına açılmış bir pencere düşün. Perdeyi aralayıp kendi yarandan bakıyorsun dünyaya. Eskisi gibi acımıyor ve de asıl bu acıtıyor."

"Çok şükür yaşıyoruz, çok şükür yazıyorum diyorum; ama niye anlatıyorum bunları?"

"Sonsuzluk bir gün herkesle konuşur sevgilim, bunu da biliyorsun."

"Aslında tek kişi sayılmaz mı karanlıkta iki kişi. Kaybolan olursa elma diye bağırsın."

"İnsan zamanını durdurmak istediği yere aittir."

"Arada birbirimizi kaybettiğimiz iyi oldu. Bir şeyin kıymetini bilmenin en klasik yolu onu kaybetmektir."

"Hayatımızın ilk yıllarını unutmamızın asıl nedeni, o yılların utanç verici olmasından."

"Şimdiki aklım olsa öyle yapmazdım. ama öyle yapmasaydım da şimdiki aklım olmazdı."

"Herkesin kalbinin çizildiği bir yer var. Orada görünmez bir duvara çarpıyorsun. Daha öteye gidemiyorsun. Bütün dünyan o çakıldığın yerden uzanabildiğin yere kadar oluyor artık."

“Seni sevmeyen birini sarhoşken arayamazsın. Seni sevmeyen birini gece yarısından sonra arayamazsın. Seni sevmeyen birini öğleden sonra bile arayamazsın. Belki akşamüstü mesaj çekersin.”

“Aradan çok uzun zaman geçti, çok büyüdüm, onları özledim mi? Daha çok geceleri. Öfkeyle sıvanmış bir özlem.
Bazen sinirden mi gözlerim doluyor, sevgiden mi , özlemden mi, yoksa nostalji ihtiyacından mı bilemiyorum, herhalde alışkanlıktır deyip uyuyorum.”

Matkapla göğüsünün ortasına açılmış bir pencere düşün. Perdeyi aralayıp kendi yarandan bakıyorsun dünyaya. Eskisi gibi acımıyor vede asıl bu acıtıyor.

Arada birbirimizi kaybettiğimiz iyi oldu. Bir şeyin kıymetini bilmenin en klasik yolu onu kaybetmektir.

“O da seni seviyor mu?”
” Hayır ne münasebet.”