Bazen öyle bir cümleye rastlarız ki kitapta, o tek cümleden koca bir roman yazılabilir... Bu grup, işte o sözler için...
Dip Not: Her kitap için ya da her yazar için bir konu açıp, o kitaptan veya yazardan alıntıları ekleyebilirz. Bol konulu, bol alıntılı, boooollll paylaşımlı bir grup olması dileğimle :)
Ulucanlardan yukarı, Cebeci Mezarlığı’na doğru çıkıyorlardı. Kabir selvilerinin gölgeleri, akşamın gölgelerine karışıyor, yüksek duvarlı, duvarlarının üstü de demir çubuklar dikili mezarlığın yanından geçenin sorası geliyordu: ‘ Bu duvarlar, bu demirler niye? Kimi kimden koruyorsunuz? Dışardakilerin en son girmeyi isteyecekleri yer burası olduğuna göre, içerdekiler dışarı çıkamasın diye mi bunca tedbir?’
En önemli şey, hayatta kalmaktır bir hayvan için. İnsansa, parayı gördü müydü hayatı unutur, karıyı gördü müydü ölümü unutur, karnı acıktı mıydı her şeyi unutur… İnsan, önem vermediği şeyi unutur. İnsan için en önemsiz şeydir hayat.
‘Ağlatma artık beni kadın!’ diye mırıldandı. ‘Kafi bu kadarı! İçimdeki yangını söndüreceksin.’
Büyük acılar çektirdim ona, yaşadığı son birkaç saat içinde. O ise, bin misliyle karşılık verdi bana… belki de gerçek aşk bu. Acıyı bile birbirimize yar etmedik. Onu da paylaştık.
Düşmanı olmayanın dostunu bulmak kadar zor iş var mıydı şu diyar-ı dünyada? Yoktu tövbeler olsun!