Amatör Yazarlar
Yazmayı sevdiğinizi ve ileride bir yazar olmak istediğinizi düşünüyorum. Gelin, fikirlerimizi paylaşalım. Neler yazarsınız? Yazarken nelere dikkat edersiniz? Hiç kitap çıkarmaya çalıştınız mı? Hadi, bu grup sizi bekliyor! :)
Tür: Amatör Yazarlar | Açılış, 09 Temmuz 2011
Kalemimizden Bir Bölüm
Tartışma Cevapları
« geri
1 2 3 4
ileri »
Havadan sudan konuşmaya devam edip uzunca bir süre orada oturdular.
Fakat Beyzanın gözleri yan masada oturan adama kayıp duruyordu.
‘’Deniz sana birşey söyleyeceğim ama sakın söylediğim de oraya bakma tamam mı?’’
‘’Tamam.’’ Dedi Deniz. Ne olduğunu anlamamıştı.
Beyza kısık sesle konuşmaya başladı. Her ihtimale karşı dışarıdan duyulmak istemezlerdi. ‘’Yan masadaki bir adam bizden sonra içeri girmişti. Hala burada ama önemli olan nokta şurası geldiğimizden beri sana bakıp duruyor.’’
Deniz şaşırmıştı. Kendini huzursuz hissetti. Kimdi bu adam acaba?
Tam yüzünü çevirip bakacaktı ki Beyzanın uyarısıyla durdu
‘’Bari çaktırmadan bak iyi ki bakma dedim yani!’’
Yüzünü çevirmeden gözleriyle yan masayı taradı ve o anda unutmaya çalıştığı o dünyaya yeniden adım atmak zorunda kaldı...
Kadere İsyan adlı hikayemden kısa bir alıntı.
Konuşmak için ağzımı açtım , sesim çıkmadı. Yine suçsuzdum çünkü Baran dudaklarını dudaklarıma kapamıştı. Ben ne yapabilirim ki?
Çok romantik bir sahne oldu. Tıpkı filmlerdeki gibi. 40 yıl düşünsem aklıma gelmezdi. Ya da gelirdi ama gerçek olacağına pek ihtimal vermezdim.
Kalbim son hız koşuyor. Nereye gittiği belli değil. Çünkü ne beynim doğru düzgün çalışıyor ne de kalbim...
O beni öperken her seferinde bu kadar heyecan ve adrenalin yaşamak bünyeme zarar verecek. Kalp krizi geçirip öldüğümü düşünsenize... Baranın telaşla ‘’Nazlı Nazlı uyan lütfen, ölemezsin sen ölemezsin’’ dediğini ardından beni kucaklayıp son hız hastahaneye yetiştirmeye çalıştığını... Acaba cenazemi kim düzenler? Kimler gelir? Kimler ağlar?
Çok saçma düşünceler bunlar Nazlı! Olaya odaklan!
Yazdığım Pardon! adlı hikayeden kısa bir alıntı :)
gitmeyi istiyordu. gidecekti ve gelmeyecekti. kendi ölümsüzlüğünü inşa etmek için gidiyordu. neden gitmek istediğini yeni yeni anlıyordu. giderse annesinin aklında hep olduğu yaşta kalacaktı. bir insanın en güzel yaşı 25.
gitmek istiyordu çünkü sıkılmıştı. o afrikada beyaz amerikada zenci, batıda kürt doğuda türk olmak istiyordu. mücadele ve savaş damarlarındaydı. hissediyordu. mücadele aşktı onun için. insanların nefretiyle mücadele etmekti damarlarındaki aşk.belki insanların tüm nefretini kendisinde toplarsa -ki kendini feda etmeye dünden hazırdı- diğer insanlar daha mutlu yaşardı.
hayatı boyunca hayatına girenlerin arkasından su döken olmuştu, hoş gidenlerde bir kere olsun geri gelmemişti. hep gidişler olmuştu hayatında. gelenlere sevinemeden gidenlere üzülmüştü. kafasında bunca şey varken kendisini gitmeye hazırlamak da kolay olmamıştı.
ASLINDA YABANCI DEĞİL UYDURMA. kULAĞA HOŞ GELEN İSİMLER VE MEKAN ADLARI OLUŞTURMAYI SEVİYORUM
Bu yorum silinmiş
“Geç bir saatte bir bayanın yürümesi için hiçte tekin bir yer değil” klişesi vardır ya, hah işte tam da öyle bir sokaktan geçmem gerekiyordu. “Aslında bir sonraki durakta inecektim, yanlışlıkla bastım” demeyi ve insanların cık cık’ları arasında diğer durağa kadar kafamı eğip beklemeyi gözüm yemediği için başıma gelecekleri hak ediyordum. Etrafa dikkat kesilerek ilerliyordum. Daha önce gecenin bir köründe bu yoldan yürüyerek hiç geçmemiştim. Yoluma neler çıkabilir az çok fikrim olsaydı bari..Hem olsa ne olacaktı acaba? Gardımı alıp önüme çıkan şeye hücum mu edecektim? Ya da bir köşeye sinip avımı mı bekleyecektim? Yok yok en iyisi istediğini verip oradan uzaklaşmak. Ne saçmalıyordum ben. Kafamı silkeleyip Sherlock Holmes’cülük oynamayı bir kenara bıraksam iyi olacaktı. “Nitekim gerçek hayatta böyle şeyler zaten olmaz” derken umarım kendimi kandırmıyorumdur.
yazdığım kısa bir denemeden..