Kitap Tavsiyesi ve Fikir Alışverişi

ben de akademik kitaplarda altını çiizerim ya da paragrafın başına yıldız koyarım kurşun kalemle ve üzerine kıyısına köşesine notlar alırım gerekirse, mutlaka not alırım kitabı bitirdikten bunları kitap ajandama yazarım, sonradan dikkat etmem gereken notları silerim, yalnızca önemli gördüğüm sözler çizili kalır. günlük okumalarımda ise ben de önemli gördüğüm, hatırlamak istedğim not almam gereken yerleri, şarkı kişi film kitap yazar gibi isimleri sonradan kitap bittikten sonra not almak için, eroltevfik arkadaşım gibi sayfanın kenarını hafifçe kıvırırım:) kitap üzerine not almaya karşı değilim ama günlük okuma kitaplarımı, önemli olmayan bir kez okuyacağım romanları sonradan genelde hediye veya takas olarak elimden çıkardığım için temiz kullanırım.

yalnızca çizerim. işte bunun altı çizilir, denilebilecek ne sebep varsa...

"Kitabın sende izi kaldıysa senin de kitapda izin kalmalı."
Bazen yazara cevap yazdığım da olur. Kitabı gören kişisel defterim sanır. Amaç hor kullanmak, kitabın okuduğunu belli etmek değil iz bırakmak sadece.

beni etkisinde bırakan, kendimden bir şey bulduğum ve tamamen katıldığım, hissettiğim, düşündüğüm bir kısmı okuduğumda.

Biraz önce kitaplığımı düzeltirken Tolstoy'un Diriliş'i geçti elime. Şöyle bir karıştırdım sayfalarını. Normalde vazgeçemediğim bir alışkanlığım olmasına rağmen çizmemişim hiçbir cümlenin altını. Son sayfasında ''Mutluluğu, gerçeği arayın, gerisi verilecektir size.'' sözü dikkatimi çekti. Altını çizmeyip de ne yapacaksın bu lafın? Olmuş mu hiç öyle? Aldım kalemi kalın kalın çizdim altını. Şimdi daha mutluyum.

okurken beni etkileyen,düşündüren hatta güldüren kısımların altını çizmeyi seviyorum
Hande ALTAYLI'nın Aşka şeytan karısır adlı kitabından altını çizdiğim bir bölüm:
Sen ölürdün ve o çok önemsediğin, içinde varolabilmek için ömrünü harcadığın koskoca dünya, ardından bir çizgi film sesiyle haykırır:
'Güle güle, sen bir hiçtin!'

kitap dokunulmaması baş ucunda durması gereken bir şey mi?bana gore hayır. o zaman onu çizmeli onun uzerinden calısmalıyız. gosteri aracı olmamalı.

o anki ruh halime hitabetidir sanırım. cümlelerin altını çizmeye kıyamazdım eskiden. ama şimdi dönüp aynı kitabı açtığımda öyle mutlu oluyorum ki o kısımları okuyunca. tekrar tekrar gülümsüyorum ..

Cümlelerin altını çizmek, sayfaların kenarlarına notlar almak, hatta o sayfayı okurken hissettiklerini kitaba yazmak nasıl da güzeldir; asla karalamak ya da kitabı incitmek olarak algılamam bunları. Aksine kitaba yaşanmışlık katar. Kitaplar dokunmaya kıyamayacağımız kelebekler değiller bence; onlar nefes alır, ne kadar çok şey eklersek onlara o kadar çoğalırlar.
Kriterlerime gelince; okuduktan sonra yutkunmuş, ardından bir derin nefes alıp tekrar okumuş ve 'vay arkadaş' demişsem; kendimi tutamam çizerim.

@sifteri anlıyorum , benim cevabımda geneldi