Kuralsız Okuma Grubu

ehehe 'Seni öldürürüm çocuk' bayağı iddialı Seher ya:))))) sonundaki çocuk yumuşatacağına daha bir sert hale mi getirmiş ne:)))
hepimizin mizacı ve dilde ki tutumu farklı, yapacak bişey yok :))

Özlemcim senin de dediğin gibi herkesin içinde bir kötü var sonuçta :)
Herkesin yorumları çok güzel bence, farklı bakış açılarını görmek benim de hoşuma gidiyor. Ben bu hikayeyi ilk okuduğumda kötülüğün üstünde bile durmadım açıkçası, daha çok Luca'ya karşı acıma hissettim. Öleceğini bilmek ve kendinden sonra olacaklar için elinden bir şey gelmemek, o çaresizlik ve en sonunda da 'Ben yaşamadıktan sonra benden sonra olacaklardan bana ne' tavrı beni etkiledi, hüzünlendirdi diyeyim :)
Ben kızdığım zaman kardeşime 'Seni öldürürüm çocuk' diyorum yaa, içimde gizli bir katil varsa demek ki :))))

bu arada "kötülük" tartışması bu öykünün çağrıştırdığı bir konu olarak açıldı bence. Direk Luca Leuci kötü bir adam gibi bir düşünce bende de olmadı.

Sehercim yorumun için teşekkürler öncelikle.
'Seni öldüreceğim!' demek bizi katil ya da kötü yapar mı? tartışılabilir buluyorum bunu aslında. Yani "içimdeki "ilkel" olan yanımızın gerçekliğe ne kadar yansıdığı" yıllardır tartışılan bir konu. Nedeni ne olursa olsun "Seni öldüreceğim" söylemi bence insanda ki kötücül/vahşice yanı gerçekliğe döndüren bir söylem tabi bence:) her insanın böyle bir cümle kurduğunu düşünmüyorum açıkçası. Ölse keşke vb gibi dilekler/beddualar değil kastım. Seni öldüreceğim. yani ben kişisinin eylemi olarak!!
Yorumlama farklılıkları ise bu gruptan beklediğimiz bir şeydi ne güzel bence de:))

Merhaba Arkadaşlar,
Yorumlarınızı okuduktan sonra hikayeyi tekrar bir okudum, farklı bir hikaye mi okudum ben acaba diye :) Aynı hikayeymiş ama ne kadar farklı bakış açılarımız var, ne güzel :))
Hasta ve ölmek üzere olan bir adam Luca Leuci, öldükten sonra karısı okuyabilsin diye bir yazı yazıyor. Amacı şu; 'Siz benim hiçbir şeyin farkında olmadığımı düşünseniz de ben her şeyin son derece farkındaydım. Biriniz çok sevdiğim karım Euphemia, diğeriniz çok sevgili arkadaşım Florestano; iyiliğinizle beni daha hızlı öldürdünüz !' (bu benim yorumum tabi, hikaye alıntısı değil :))
3-6 ay ömrü kaldığını söyleyen Luca'nın zaten genç yaşta (40 olduğunu söylemiş) ölecek olması bir acı, arkasından en yakın arkadaşının yerini alacak olması daha büyük bir acı. Söze dökülmüş hiçbir şey olmamasına rağmen Luca, gördüğü ve hissettikleriyle biliyor ki karısı ve arkadaşı o ölür ölmez evlenecekler.. Bunu biliyor ama hiçbir şey yapamıyor üstelik onlara kızamıyor bile, çünkü ona inanılmaz iyi davranıyorlar ve bu Luca'yı onlara kızamayacak duruma sokuyor. Eşi ve arkadaşının, ölmeden önce ona bu kadar iyi davranarak vicdanlarını rahatlattıklarını böylelikle o öldükten sonra yaşayacakları mutluluğu hakkettiklerini düşündüklerini söylüyor.
" Ama ne yalan söyleyeyim, zaman zaman, ikisinin de birbirinden edepsiz birer insan olmayışına hayıflandığım da olur. Niyetlerindeki dürüstlük, duygularındaki incelik çok kere benim için zalimce bir işkence oluyor çünkü ölümümden sonra başıma geleceğinden şüphe etmediğim şeye karşı isyan edemediğimden, küçük çocuğuma, biricik oğluma, yakında ikinci babası olacak adama karşı bir evlat muhabbeti aşılamaya kendimi mecbur hissediyorum"
Kötülük kısmına gelecek olursak, kötülük yapmak değil de aslında böyle bir durumda her evli erkeğin yapacağı şey olay çıkarmak olur;
" Bana samimi olmayı öğrettiler. Samimi! Halbuki, şu bulunduğum vaziyette, benim için samimi olmak sadece öldürmek manasına gelebilir. Ciddi olalım. İnanç sahibi olmasaydım, Allah'a gerçekten inanmasaydım, ölümün ruhun hayatına son verdiğine kani bulunsaydım, toprak ayaklarımın altından kaydığı anda bir boşluğun, yokluğun bana kollarını açacağından emin olsaydım Florestano'yu öldürmez miydim, dersiniz?"

Burada Luca'nın kötü olduğunu söyleyemeyiz bence, insani bir davranış-tepki gösteriyor. Bizler de kızdığımız ya da çok kırıldığımız zaman birilerini öldürmek isteriz, belki hayallerimizde canlarını da yakarız ama bunu gerçekte yapmayız. 'Seni öldüreceğim!' demek bizi katil ya da kötü yapar mı?

Özlem, güzel bir örnek vermişsin. Hepimizin içinde var bence de bu yan, hayat içimizde bunun mücadelesini vermeyi içeriyor bence. Edebiyat/sanat ise bize bu mücadelede yardım ediyor diye düşünüyorum hep. "Tiyatroyu kapan gibi koyup önüne, kralın vicdanını kıstıracağım içine" diyor ya Hamlet. Sanatın bize doğruyu gösterebilme gücü var iyi ki.

Merhaba,günaydın

Psikolojisinin bozuk olması konusunda hemfikirim Hülya, aslına bakarsan nasıl bozulmaz ki... Düşünsenize ölmek üzeresiniz, eşinizi ve çocuğunuzu geride bırakacaksınız. gün be gün sona yaklaşıyorsunuz. yerinizi alma ihtimali olan arkadaşınız/dostunuz bile olsa çok zor bunu kabullenmek... Gözünüzün önünde değer verdiklerinizin aktarılmasını hayal etmek.

"İyi İnsan" tanımlamasında da dediğine katılıyorum. İnsanların gerçek karakterleri yaşanılan olaylarda ortaya çıkıyor ya da güç sahibi olduklarında... çevremde bu durumu açıklayan birkaç durum oldu hatta. çok sevdiğim, hem bilgi anlamında hem değerleri anlamında çok donanımlı saygı duyduğum bir abim eşiyle boşanma sürecinde tabiri caizse bir pisleşti:)) inanamadım gerçekten. İçinden gerçekten çoook kötü bir adam çıktı. O zaman da bu konuda çok düşünmüştüm. İçimizde bir yerlerde belki bizlerinde tam olarak bilmediği/tanımadığı bir başka biz var. Yaşanılan durumun şiddeti bunu ortaya çıkarabiliyor.
Umarım o tarafımızla hiç tanışmayız:)

Merhabalar. Özlem bilgiler için teşekkürler yine.

Öyküdeki karakteri biraz huysuz olarak düşündüm ama kötü olarak düşünemedim pek. Üstelik huysuz olması da anlaşılır bir şey, sağlığını kaybetmiş bir insan sağlıklı olanları kıskanabilir kolayca. Karısının yanında Florestano'nun yardımına muhtaç olmak belli ki hoşuna gitmiyor, bunu anlayamamaları da iyi olmamış. Adamcağızın suçu yok bence, psikolojisi bozulmuş.

Kötülük konusunu açmanız da düşündürücü olmuş. İmkan olayına "iyi" açısından bakmak istiyorum. Biz etliye sütlüye karışmayan, özellikle planlayıp da kötülük yapmayan insanlara "iyi" diyoruz ama bu doğru olmayabilir. Hayatta çok şey görmemiş, çıkarları başkalarınınkiyle çatışmamış, bu çatışmalardan yine iyi insan olarak çıkmamış birine iyi insan denmemeli aslında. Simurganka'nın dediği gibi özellikle de bir güç, iktidar erki haline geldiğinde ortaya çıkıyor insanların gerçek yüzü.

İmkandan kastım güç sahibi olmaktı. Bu güç kimi zaman kaba kuvvet oabileceği gibi kimi zaman para, şöhret, makam veya mevki de olabilir

Aslında yaratıcıyı çok ta umursuyormuuş gibi gelmedi bana. Daha çok hayatın kutsallığına yönelik bir güzelleme. Ölümü kendisi gibi belirli bir süre sonra garantilemeyen (halbuki inançlı kimse ölümün kime, ne zaman geleceğini sadece Tanrı'nın bileceğini gayet iyi bilir, çok sağlıklı insanlarda bir anda güm diye gidebilir) dirilere, özellikle karısı ve yakın dostu "Florosan"a duyduğu kin. Bu da sizin belirttiğiniz gibi insanın doğasında varolduğu iddia edilen kötülüğün bir yansımasıymış gibi anlatılıyor. Halbuki inançlı insan öleceği günü bile bile hala bu dünyaya bağlanmaz sanırım. Ya da ancak cehennemi garantilediğne inanıyorsa rahat davranır.

simurganka şu tespitini ilginç buldum:" imkanı olmadığı için kötülük yapamayanlar" , kötülük bir imkan işi midir?