Kitaplardan En Sevdiğimiz Alıntılar
Bazen öyle bir cümleye rastlarız ki kitapta, o tek cümleden koca bir roman yazılabilir... Bu grup, işte o sözler için...
Dip Not: Her kitap için ya da her yazar için bir konu açıp, o kitaptan veya yazardan alıntıları ekleyebilirz. Bol konulu, bol alıntılı, boooollll paylaşımlı bir grup olması dileğimle :)
Tür: Genel | Açılış, 27 Mayıs 2012
Murat Menteş- Korkma Ben Varım
Tartışma Cevapları
« geri
1 2 3
ileri »
Bu yorum silinmiş
Bu yorum silinmiş
Bu yorum silinmiş
“Sanırım, annelik de babalık da asla hakkıyla yerine getirilemeyecek görevler: Mission Imposible. hakikaten, budalalığımızın verdiği enerjiyle abartıyoruz. çocuklarla ilişkimizde içtenliğin kar etmeyeceğini sanıyoruz. çünkü nasıl ki kendimizi tanımıyorsak, haddimizi bilmiyorsak, bilincimizin çarkları oksitlenmemişse; dilimiz dua ederken bile yalandan başka şeye dönmüyorsa…çocuklarımızı da sevmekten aciziz. körkütük köleliğimizi ve/ya da uçsuz bucaksız vurdumduymazlığımızı onlara dikte ediyoruz. dolayısıyla her çocuk, bir anne-babaya ait olmanın bedelini ödüyor ya da yetişkinler tarafından kuşatılmaktan kaynaklanan travmayı yaşıyor.
Bu söylediklerim de abartılı, değil mi? Bir dengesizlikten kurtulmak için bir başkasına yönelmek zorundayız. En yararsız ve en zararsız insanlar bile cezasız bırakılması gereken cürümler işleyerek yaşıyorlar. Hırsızlık, cinayet ve tecavüz gibi suçlara ilişkin yargı ve müeyyideler; gündelik hayatımızın kahrolası bir zulümler toplamı olduğunu gözlerden gizliyor. Bu şartlarda nefret dahi etkisi altında yaşadığımız toplumsal anesteziyi hafifletmiyor. Varlığımıza hükmeden sorunları görme, bize canlılık katacak dertleri hissetme, her şeyin kötüye gitmesine yol açan tuhaflıkları sezme yeteneğimiz büsbütün körelmiş durumda. terör ve kör şiddet sayesinde anlamsızlığın eşiğinden döndüğümüz oluyor.
Belki bu çağda hayat ile mana arasındaki mesafeyi kapatmada şu mottonun faydası dokunur: Bütün günahlar para kaybettirir.”
senden sinyal beklemek dünya dışı uzayda yaşam belirtileri aramak gibi,acayip sancılı. insan nelere katlanmak zorunda kalacagını önceden kestiremiyor
“…Sesi,şekerli ılık süt olup ahizeden lıkır lıkır akıyor kulağıma.İtalyan kahvesine batırılmış İrlanda çöreğim,içimde kum saati gibi senin sevgin birikiyor. Kendini benim yerime kucakla."
"Ceylanın ,kuğuların sınıf arkadaşı, cıvıltılı cimcime, Avuçların desenli kurabiyelere benziyor.Öpsem,ağzımda şeker tadı bırakacak kesin…”
İnsan kendi samimiyetinin altını çizmeye kalkıştı mı, ister istemez üstünü de çiziyor. Samimiyet, mahremiyetle mukayyet olsa gerek."
...insan hakikati ararken bir gücü, bir yargılama gücünü kendinde hıfzettiği zehabına kapılmamalı. Herkes kendi kaybettiğini kendi arasın. Bu arayışta diğerleri sadece arayanın neyi kaybettiğini hatırlatabilirler. Bunu nimet bilmeli. Senin noksanını tasvir edenler, senden birşey gasp etmiş olmaz.
Bazı kayıplarımız, bizden başka şeyler de alır götürür. Terk edilince umudunun bir kısmı da yiter mesela. Mağlubiyet; özgüven ve azimden pay kapar. Başarı ve ödül, tevazuyu tırtıklar...